Heerlijk genietend van een kopje koffie dwalen mijn gedachten af naar het jaar 2015. In de zomer van 2015 kreeg ik een paar klachten, ik dacht last van aambeien te hebben, waarmee ik naar de huisarts ging. Binnen een week had ik een afspraak bij de MDL arts en kreeg na een darmonderzoek te horen dat ik endeldarm kanker had. Vol ongeloof keek ik de arts aan. Ik? Endeldarm kanker? Was ik in de verkeerde film beland, ging het wel over mij? Ja, zei ze en het is al in een vergevorderd stadium. Oeps, dat kwam hard aan.
Er ging van alles door mij heen, de tranen zaten me heel hoog en ik dacht echt dit kan niet waar zijn! Voor ik het wist ging ik met een klappertje vol informatie naar huis en voor de eerste week stond er bijna elke dag wel een ziekenhuis afspraak gepland. De medische trein was gaan rijden. Maar wilde ik wel instappen? Dat wist ik nog niet. Ik werk als natuurgeneeskundige, je begrijpt misschien wel dat ik niet zomaar aan de chemo of bestralingen wilde beginnen. Ik heb veel informatie opgezocht over de mogelijkheden en onmogelijkheden over een behandelplan. Drie maanden heeft het geduurd voordat ik alles voor mijzelf goed op een rijtje had staan. Toen kon ik pas aan de chemo en bestralingen beginnen. Sommige vonden het asociaal tegenover mijn man en kinderen, anderen noemde het egoïstisch en weer anderen vonden me moedig en een positieve en krachtige vrouw. Zoveel mensen zoveel meningen. Maar wat ik het meest bijzonder vond is dat er een enorme LEVENSKRACHT over mij heen kwam. Ik ging mijn eigen weg. En wat voelde dat goed. Al was ik een sterke positieve vrouw, ook ik had iemand nodig die geregeld een arm om mij heensloeg en zei: "Ik begrijp je lieverd het komt goed."
Love is the most important Healing Power there is ~ Louise Hay~
Zo had ik voor mezelf een strategie bedacht. Ik had een voedingsschema gemaakt, nam diverse voedingssupplementen, ik startte de dag met yogaoefeningen, mediteerde elke dag en zorgde voor voldoende lichaamsbeweging. Alleen de reguliere behandelingen ondergaan, dat zag ik niet zitten, bovendien dacht ik meer effect te hebben als ik naast de reguliere behandelingen mijn lichaam ook met natuurgeneeskundige therapie zou ondersteunen.
Je hebt er niet voor gekozen om ziek te worden, je hebt wel de keuze hoe je hiermee omgaat
Tijdens de koffie dwalen mijn gedachten dus af naar 28 December in 2015.
Wat was ik na al die behandelingen toch moe en wat voelde ik me beroerd, zeg. Het was de laatste dag van mijn chemo en bestralingen. De chemo kreeg ik elke dag de bestraling onderging ik 5 dagen in de week. Welke kant zou het opgaan, zou de tumor na deze intensieve behandeling van 5 weken, verdwenen zijn? Hoe zou mijn lichaam reageren, zou ik überhaupt wel herstellen? Ik had veel vragen maar nog geen antwoorden. Hoop had ik genoeg, maar het vertrouwen hing nog maar aan een zijden draadje. Ik was dus gematigd positief, laat ik het zo maar zeggen. Naast de reguliere behandelingen deed ik nog meer.
De volgende ochtend sta ik op. Het dringt langzaam tot mij door dat ik niet meer elke dag naar het ziekenhuis hoef. Yes!
Het lijkt wel alsof ik af moet kicken van alle ziekenhuis ritjes. Ik hoop natuurlijk dat de behandeling effect hebben gehad. Tussen al dit hopen door gaat er ook regelmatig een gevoel van onzekerheid door mij heen, loopt dit wel goed af?
Soms wordt ik ineens overvallen door dit onzekere gevoel. Tranen lopen dan over mijn wangen. Soms zie ik zo levensecht voor me dat mijn leven ophoudt en kijk ik als het ware naar mijn eigen begrafenis. Op zo'n moment lopen de rillingen over mijn rug, krijg ik het ijskoud en het maakt me ook zo moe! Voor de afleiding kruip ik dan lekker onder een dekentje, en luister naar mooie muziek. Daar wordt ik tenminste een beetje blijer van.
Gelukkig overheersen de positieve momenten en de dankbaarheid. Dankbaar voor de steun die mijn gezin mij gaf. Dankbaar hoe mijn lichaam het tot nu toe volhoudt!
Als ik zo mijn verdrietige momenten heb wil ik anderen daar niet telkens mee lastig vallen. Daarom ben ik mijn gevoelens, de verdrietige maar ook de mooie gevoelens, en ja, die had ik tijden de behandelingen ook, op gaan schrijven. Stel je voor dat ik er niet meer zou zijn, dan kunnen mijn man, kinderen en kleinkinderen altijd nog een keer lezen wat de ziekte emotioneel met mij gedaan heeft.
Na verloop van tijd kom ik er achter dat ik het schrijven eigenlijk heel erg leuk vind! Een paar vriendinnen die lazen wat ik schreef waren zo enthousiast dat ze zeiden: " je moet hier een boek van uitgeven". Dat vond ik wel hooggegrepen, maar toch.... het zaadje was gepland. Hoe langer ik erover nadacht hoe enthousiaster ik werd. Terugkijkend op mijn ervaring, wat ik gedaan heb waardoor ik minder last van bijwerkingen had en zelfs een operatie heb weten te voorkomen, dan kan het niet anders zijn dat ik hier een inderdaad een boek over wil gaan schrijven. Deze informatie is zo waardevol dat moet met andere lotgenoten gedeeld worden, dacht ik.
En weet je wat nu zo mooi is, het boek is er inderdaad gekomen. Over de ervaringen van mijn ziekzijn, hoe mijn gezin omging met mijn niet altijd verwachte keuzes en wat ik gedaan heb voor mijn herstel.
Het is een boek voor jou en andere lotgenoten, om je te inspireren, vol informatie hoe je je kracht kunt (her)vinden en bijwerkingen kunt verminderen. Daarnaast beschrijf ik in het boek 12 inzichten op fysiek, mentaal én emotioneel vlak, wat je nog meer kunt doen om in je levenskracht te komen en hoe je het zelfhelendvermogen kunt vergroten. 
Roy Martina schreef in zijn voorwoord: Dory heeft een hele intensieve reis afgelegd als kankerpatiënt. In dit boek beschrijft zij wat dit met haar heeft gedaan, welke keuzes ze heeft gemaakt en waarom. Haar boek inspireert omdat Dory je meeneemt in haar verhaal. Dit boek zal vele mensen met kanker kunnen helpen op hun eigen zoektocht, maar ook diegenen die indirect met deze ziekte te maken hebben, zoals een geliefde of een vriend. Wat een mooi compliment van hem 🙏
Ik ben intens dankbaar voor alle steun die ik toen mocht ontvangen en ben dankbaar waar en hoe ik nu in het leven sta. Voor de hulp die ik kreeg om het boek te kunnen schrijven en ben blij met alle mooie complimenten die ik van lezers krijg. Het waren donkere dagen maar gelukkig kan ik zeggen dat de duisternis plaats heeft gemaakt voor het licht! Dat is iets wat ik lotgenoten ook zo gun en dat ze deze vreselijke ziekte overwinnen!
Hoe zou het voor Jou zijn als je meer energie hebt en minder last van bijwerkingen van je behandelingen?
Wil jij het hele verhaal en alle 12 Inzichten lezen? Kun jij handvatten gebruiken hoe je met je ziekte om kunt gaan, wil jij weten hoe jij je zelfhelend vermogen kunt ondersteunen. Wil jij weten hoe je sneller kunt herstellen na je reguliere behandelingen en ben jij op zoek naar inspiratie?
Bestel dan snel het boek “De Weg van Kanker”
Ken jij iemand die dit ook moet weten? Sharing = ♡
